Aslında cevaplanması çok zor bir o kadar da basit olan kahredici sorular…
Ayrılık neden acıtır?
Neden ayrılmak çok zor?
Acıyı nasıl dindirebiliriz?
Ayrılık bizden neleri söküp alır?
……..
Çok zorlandığım sorular… Yıllardır cevabını aradığım, her yaptığım danışmada karşılaştığım bir muamma..
Severken ayrılığa karar verebilmek için biraz deli cesareti , çok güçlü bir irade, şişmiş bir ego, inat, biraz da gurura ihtiyacımız var…
Çoğu zaman ayrılığı; kopuş, yalnızlık, geçmişin telafisi olmayan yükü, harcanan emeğin boşa çıkışı, geleceğin kumdan kaleler gibi sisler arasında yıkılıp kayboluşu olarak düşündüğümüz için zorlaştırıyoruz zihnimizde..
Yaşam bi çeşit anlamını yitiriyor, amaçsızlaşıyor belkide….
Ayrılığın ertesi korkutuyor…Onunla var olmaya alışmışız, onsuzluğu hayal etmek güç geliyor belkide..
Severken ayrılık, sanırım bundan çok acı..
Yeniden hayat kurmak, yeniden gelecek inşaa etmek, yeniden birisini tanımak ve onun için yeni ve zor yolları kat etmek anlamına gelir ayrılık…
Oysaki buna hazır olmadığımızı hissederiz..kötü de olsa, sevilenle daha kolay gibi düşünüldüğünden zordur, onu unutmak düşüncesi…
Ayrılmak isterken geçmişin kötü anıları, ayrıldıktan sonrada güzel anları gelir zihnimize.. Geri dönüş çabalarının kaynağı hiç kurutulamaz… Öyle bir bataktır ki o kaynak, düşündükçe saplar bizi…Öfke biter, muhasebeler başlar. Ya şöyle davransaydım….ne olurdu? ………
Yaşadığın acılar, edilen hakaretler, maruz kaldığın haksızlıklar birer birer hazırlar seni ayrılığa…
Algısal sistem bozulur, yalnızca olumsuzları düşünmeye başlarsın ilişkinin geçmişi ve bugünüyle ilgili…Objektiflik buhar olur.
Onsuz hayatın daha iyi olacağına inandırırsın kendini…Hür olma, dilediğince yaşama, sıkıntılardan kurtulma hayalleri heyecanlandırır birden…
Gidiş gelişler… hep var olur zihnimizde, acabalar, korkular…..
Ardından “Ayrılayım da…ne olursa olsun” gibi genellemeler…
Ve ardından AYRILIK!!!
Belki mutluluk, belki yeni başlangıçlar, belki huzur…
Çoğu zamanda göz yaşı…
Dinlediğin her şarkıda, hep kendini bulursun uzuuunca…
Ne tesadüf ki dünyada yazılan şiir ve bestelenen şarkıların %85 i ayrılık acısına, gidenin ardından dönmeyene oluşturulmuş…Emin ol ilelebet yalnız bırakmayacaklar seni gözleri kör olası şarkılar…
Geri dönüşü olmayan bir yol gibi, çoğu zaman geç kalınmıştır artık yeniden onun olmaya…
Sezen Aksu söylenecekleri çok güzel özetlemiş..
Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belkide çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru ama senn bana bakma
Ne olursa olsun seni unutacağım
Seni sevdiğimi unut
Sevişmelerimiz yalan
Unut beni de her yalan gibi unut
O sevgiler ki yoktular onlar ümitlerimizdi
Ne ümitler yaşlandı gel zaman git zaman
Ayrıldığımızı unut yalnızlıklar zaten yalan
Unut benide her yalan gibi unut
(Dinlemek için aşağıdaki ismin üzerine tıklaytınız)
Dr.Mustafa USLU
Psikolojik Danışman
Bu tatsız acı geçmişte de vardır, halen varolmakta ve gelecekte de olmaya devam edecektir. İnsan acısını esir almalı, onun esiri olmamalı…Böyle rutin acıların herkesin başına geldiği ve çok sıradan bir iç depresif olduğunu duydukça ayrılık bana bir bitiş değil de başlangıç gibi geliyor. Umudum var bu hayattan. Teşekkürler Hocam güzel paylaşımlarınız için. Bu konuda yanlız olmadığımı düşünmeme sebep olan güzel yazılarınız için…
Ayrılık acısı üzerine bir şeyler yazmak zor iş. Ayrılıklar yeni kavuşmaların, yeni bütünleşmelerin başlangıcıdır. Herkes için ya da her zaman kavuşma değildir. “Ayrılık” adı üstünde ayrılık ölüm Allah’ın emri, ama her dertten yaman ayrılık. Çünkü ayrıldınız artık bütün değilsiniz. Eksiksiniz, yarımsınız. Doğmadan önce annenizle bir bütündünüz. Sevdiniz hayatınızda bir şeyler anlam kazandı tamlandınız. O zamanda ya ayrılırsak diye kaygı çekeriz. Ayrıldık. Artık ayrısınız tekrar yarılandık, koptuk. ruhumuz bedenimiz acı ile dolar. Zaman geçmektedir. Tamamlanmamış bir bütün olarak hayatımızı devam ettiririz. Ama zaman zaman ince bir ağrı, bir sinsi sızı yüreğimizi dalar geçer. Çoğu zaman ne olduğunu bizi neyin mutsuz ettiğinin farkında olmayız. Hayatımızda bir şeyler eksiktir, içimizde anlayamadığımız bir boşluk vardır.Ama ne? Onun içindir ki kendimizi tamamlayacak, yaşamımızı anlamlı kılacak diğer yarımızı arar dururuz.. Talih yüzümüze gülerse kısa sürelerle de olsa tanımlayamadığımız müthiş bir duygu ile dolarız. Hayat ne güzelllll! Bazen başka idealler ediniriz. bazen de içimizde kırık ve dökülmüş olan yanımızla yola devam ederiz. Dediğim gibi ayrılık bizi kırar, ikiye ayırır. Diğer yarımızdan koparken acı çekeriz.
Nokta koyduysan bir kere, çevirmeyeceksin onu virgüle, ne soru kalmalı ne de tek bir soru işareti geriye…
Mevlana