Anne-baba,3 kız-1 erkek kardeş mutlu mesut yaşardık.Erkek kardeşim evin tek oğlu olmasına rağmen şımarık bir şekilde hiç bir zaman yetiştirilmedi.Babam apt. görevlisiydi. Oğlunun da kendisi gibi olmasını hiç bir zaman istemedi.İsterdi ki oğlu okusun, rahat etsin, kendi çektiği sıkıntıları o çekmesin isterdi, tek dileği okumasını istemekti.Tek baskısı bu konudaydı.Ben liseden mezun olmuş, üniversiteye ilk girdiğim yıl yanlış tercihten dolayı girememiştim.Bir fabrikada çalışmaya başlamıştım. Gerçekten ağır şartlarda çalışıyordum. Erkek kardeşim de o yıl lise 2. sınıfa başlamış, okul da bilgisayar bölümünü seçmişti. Çok severdi, teknolojiyi, hem bi an önce okulu bitirip iş hayatına atılmak istiyordu.Bende onun gerçekten eğitimli alanında en iyisi olmasını istiyordum.Bu yüzden okulda açılan bölümüyle ilgili kursa gitmesini istedim.Babamla konuştum. Ve kursa gitmeye başladı. Ancak daha kursa başlayalı 3 hafta olmuştu ki o hafta sonu kursa gittiğinde arkadaşlarıyla teneffüs arası bir markete giderken araba ile kaza yapıyorlar ve kardeşim ile bir arkadaşı vefat ediyor. Babam da oğlunu kaybetmenin verdiği acıyla olsa gerek bu olaydan beni ve annemi suçlu tuttu hep biz zorla kursa yazdırmasaydık, kardeşim yaşayacaktı.İlk zamanlar babam sürekli bize iyi davranmasa da (şiddet yok tabi sadece söz,bakış ve tavırlarıyla sık sık yansıttı) Üzerinden 5 yıl geçmesine rağmen halen ara ara yine hatırlatır. Yüzü hiç gülmüyor artık babamın.Eski mutlu mesut aile yalan oldu. Babam en ufak birşeyde sinirlenir oldu.Bu yüzden 5 yıldır gerçekten vicdan azabı çekiyorum.Acaba gerçekten benim, annemin yüzünden mi oldu?.Biz kardeşimin hep en iyisi olmasını istedik.Hiç rüyalarımıza da girmiyor artık kardeşim. Oda acaba gerçekten bizi mi suçluyor. Kaç zaman oldu çünkü hiç rastlamadık. Halbuki onu o kadar özledik . O hayattaki çoğu güzelliği tadamadan bu dünyadan ayrıldı. Hiçbir şeyi yaşayamadan. Şu an bizimle olsaydı.. Gerçekten daha mutlu bir aile olurduk.Babamın yüzü de eskisi gibi gülerdi.Bu yüzden hep vicdan azabı çekiyorum.Babamı ne zaman görsem o olay geliyor aklıma ve hep kendimi suçluyorum.Ne zamana bitecek bu acı bilmiyorum..
